Tewanga navdêrên lêkerî
a) Navdêrên lêkerî yên yekhejmar û nasyar -wekî her navdêreka mê- bi “-ê”yê dihên tewandin.
b) Navdêrên lêkerî yên yekhejmar û nenasyar jî -wekî her navdêreka mê- bi “-ê”yê dihên tewandin.
c) Navdêrên lêkerî yên pirhejmar û nasyar -wekî her navdêreka pirhejmar- bi “-an”ê dihên tewandin.
ç) Navdêrên lêkerî yên pirhejmar û nenasyar jî -wekî her navdêreka pirhejmar- bi “-an”ê dihên tewandin.
Di vê mijarê da fikireka din jî heye. Li gor wê, navdêra lêkerî ya pirhejmar û nenasyar, bi “-a”yê dihê tewandin û di esilê xwe da ev “-an”e lê ji ber ku berî wê wekî nîşana pirhejmarîyê “n”yek heye, du caran “n” hewce nake; “n” jê dikeve, sivik dibe û “-a”dimîne. Ango divê ku wisa bibe:
Lê tercîha Komxebata Kurmancîyê ya di vî warî da –wekî ku li jorê jî hatiye dîyarkirin- ew e ku “-n”ya nîşana pirhejmarîyê her bimîne û gireya tewanga navdêrên lêkerî yên pirhejmar û nenasyar bi “-an”ê bihê nivîsîn.