Sêxal …
Di van rewşan da sêxal dihê bikarînan:
a) Li dawîya komekên neqedîyayî
Di vê rewşê da, divê ku navberek di navbera bêjeya dawî û sêxalê da hebe.
b) Ji bo birîna bêjeyekê
Gava ku bêjeyek hatibe birîn, piştî cihê birî sêxal yekser dihê danîn; ango divê ku di navbera devera birî û sêxalê da navber tune be.
Gava ku bêjeya birî bêjeya komekê ya herî dawî be, ji bo qedandina hevokê, divê ku êdî xaleka din (xala çarem) nehê danîn.
Lê di vê rewşa birîna bêjeya komekê ya herî dawî da, gava ku pêwîst be, mirov dikare pirsnîşanekê yan bangnîşanekê piştî sêxalê -bêyî ku navber hebe- daîne.
c) Gava ku bêjeyek yan beşekî hevokê nehê nivîsîn
Gava ku di komekekê da, bêjeyek yan beşekî komekê nehê nivîsîn, ji bo nîşana wî beşê nenivîsî sêxal dihê danîn. Di rewşeka weha da, divê ku hem berî sêxalê hem jî piştî sêxalê navber hebe.
ç) Sêxala ji bo beşên nivîsandî, çêdibe ku di nava goşebendê yan jî du xwarexêzan da jî bihê danîn.
Gava ku beşekî komekê nehê nivîsîn, ango li derveyî wê bihê hêlan, yan jî zêde girîng nehê dîtin, sêxal di nava goşebendê da, yan jî di nava cotxêzikên xwar da dihê danîn.
Divê ku mirov lê miqate be da ku di navbera goşebendê û sêxalê da yan jî di navbera cotxêzikên xwar û sêxalê da navber hebe.
d) Di jêwergirtinan da, ji bo beşên destpêkê, yên navîn yan jî yên dawî yên ku nehatine veguhastin